آوا سكوت....

برملا كردن احساس اجاق در دلِ داغترين ثانيه هاست حجم خوش طعم طلايى رنگش نرم و موزون و لطيف مثلِ روييدنِ شعرى زيباست كيك وقتى خوب است كه فضا پر شود از رايحه ى گرم مهيا شدنش بى صدا تا لبه ى قالب اگر قد بكشد با خودش مى بَرَدَت ميلِ تماشا شدنش عصرهايى كه دلم مى گيرد خسته از تلخىِ داغِ تكرار قهوه ام را با كيك بودنم را با شعر رو به يك پنجره ى باز به هيچ مى چشم زمزمه وار... آوا سكوت.......